ตองติ๊งต๊อง ถามเมื่อ 2 ปี ที่แล้ว
สวัสดีค่ะเราชื่อ ตอง (นามสมมตินะคะ) เราอายุ 24 ปี เรามีเรื่องอยากจะปรึกษาค่ะ เราเริ่มรู้สึกอึดอัดใจและไม่มีความสุขแทบทุกครั้งที่อยู่บ้านค่ะเป็นมาประมาณ 5 ปีกว่าแล้ว (เราย้ายมาอยู่กับพ่อแม่ตอนที่เราเรียนมหาวิทยาลัย ก่อนหน้านั้นเราอาศัยอยู่กับตายายที่ต่างจังหวัด) ยิ่งตอนหลังเรียนจบแล้วกลับมาอยู่บ้านความรู้สึกอึดอัดใจและไม่มีความสุขเริ่มชัดเจนมากยิ่งขึ้นค่ะ เพราะไม่ว่าเราจะพยายามหาเรื่องคุยและขอร้องให้คนที่บ้านฟังเราให้จบประโยคก่อนแล้วค่อยออกความคิดเห็นยังไง แต่สุดท้ายก็ไม่เคยทำได้เลยค่ะ ที่บ้านเราจะพูดขัดก่อนที่เราจะพูดจบอยู่เสมอ ซึ่งการคุยกันแต่ละครั้งเพื่อเปิดใจต่อกันและกันแน่นอนว่าไม่เคยประสบความสำเร็จค่ะ เรารู้สึกไม่มีความสุขมากๆและเราก็รู้สึกแย่มาก ที่ไม่สามารถจะพูดคุยถึงความรู้สึกที่แท้จริงให้กันรับรู้ได้ เราควรทำอย่างไรดีคะ ตอนนี้เราไม่อยากอยู่ที่บ้านและไม่อยากคุยอะไรกับคนที่บ้านอีก เครียดมากๆเลยค่ะ เราผิดมากไหมคะ หรือควรจะจัดการความรู้สึกของเราก่อน
Nurse ตอบเมื่อ 2 ปี ที่แล้ว
คุณมีควาคาดหวังต่อพ่อแม่ ครอบครัว อาจจะมีภาพในหัวว่าเป็นครอบครัว พ่อ แม่ ลูก ที่มีความสุข คุยกันได้ทุกเรื่อง แต่ในตวามเป็นจริงชีวิตคนมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไป ที่เป็นแบบครอบครัวสุขสันต์ก็ไม่น่าจะมีมากเพราะเราเป็น “คน”ไง ที่มีความซับซ้อนในชีวิต มีที่มาที่ไปที่แตกต่างกัน ดังนั้น ในเรื่อง ความเชื่อ ทัศนคติ การให้คุณค่าต่อเรื่องใดเรื่องหนึ่งจึงไม่เหมือนกัน ถ้าคุณยอมรับตรงนี้ได้ ความคาดหวังคุณจะน้อยลง ผิดหวังน้อยลง มีความสุขมากขึ้น
คุณโตมากับตายายจนเป็นวัยรุ่น ตัวตนของคุณถูกหล่อหลอมมาจากตายาย ความรักความผูกพันธ์กับตายายย่อมแน่นแฟ้นมากกว่าพ่อแม่ที่นานๆเจอกันที พอย้ายมาอยู่กับพ่อแม่ คุณทั้ง ๓ คนก็ต้องปรับตัวให้อยู่ด้วยกันให้ได้ การไม่รับฟังกันก็จะยากที่จะปรับจูน ความต้องการกันและกัน พ่อแม่อาจจะคิดว่าคุณเป็นลูก เขาเป็นคนส่งเสียคุณเรียนจนจบ มีอาชีพการงาน คุณต้องรับฟังเค้ามากกว่า ความสัมพันธ์เชิงอำนาจ(พ่อแม่ ลูก) คติความเชื่อเรื่องความกตัญญู คุณจึงต้องฟังเขาเสมอ พ่อแม่ก็เป็นคน มีความคิดความเชื่อที่ส่งต่อกันมา ทำกันมาและคืดว่ามันดีงาม มันเป็นความหวังดี เขาจึงทำแบบนี้กับคุณ ส่วนคุณมีชุดความเชื่อที่แตกต่างจากพ่อแม่(ซึ่งไม่ใช่ความผิด) ต้องการการเปลี่ยนแปลง พยายามคุยแต่เขาไม่คุย มันก็เหมือนกับวัยรุ่นที่ออกไปชุมนุมและถูกพ่อแม่ต่อต้าน ไม่รับฟัง ทำได้ดีที่สุดคือ ฟังเขาก่อน ดูว่าเขาเชื่ออะไร พยายามคุยหักล้างความเชื่อของเขาด้วยเหตุผล ถ้าไม่ได้ผลเพราะเขาไม่มีตรรกะ อย่าเสียเวลาปะทะเพราะทำให้เสียความรู้สึกกัน ทางเลือกของคุณคือ ไม่ต้องคุยต่อ คุยเท่าที่จำเป็น หาเพื่อนสนิทคุยกัน ไม่ว่าเจอกันหรือคุยกันทางโซเชียลมีเดีย คุยกับตายายบ้าง เชื่อว่า ตายายยังเป็นที่พึ่งทางใจคุณได้เสมอ
ค่อยเป็นค่อยไป ปรับอารมณ์ ใจตัวเอง อย่าให้คนอื่นมาทำให้แต่ละวันของคุณมันหม่นเลย โลกนอกบ้านยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะมาก